طب سنتي يا طب مزاجي، گونه‌اي از پزشكي جايگزين است كه در آن به مزاج‌ها و خلط‌هاي چهارگانه (سرد، گرم، خشك و مرطوب يا دم، صفرا، بلغم و سودا) باور دارند. معمولاً طب سنتي يا طب مبتني بر مزاج و خلط‌هاي چهارگانه را مترادف «طب اسلامي» مي‌دانند؛ در حالي كه اين نوع از طب، ريشه در يونان باستان و پيش از اسلام دارد. در برخي كشورها همچون هند و بنگلادش كه هنوز اين گونه از طب در بعضي مدارس سنتي و حاشيه‌اي آموزش داده مي‌شود، با عنوان «طب يوناني» شناخته مي‌شود. ابن سينا و زكرياي رازي نيز در نوشته هايشان توضيح داده‌اند كه منبع اصلي آموخته‌هايشان كتاب‌هاي جالينوس و بقراط بوده است. در واقع اين طب يوناني-جالينوسي بوده است كه در دوران تمدن اسلامي توسط ابن سينا، جرجاني، اهوازي و ديگران توسعه داده شد
طب سنتي يا طب مزاجي، گونه‌اي از پزشكي جايگزين است كه در آن به مزاج‌ها و خلط‌هاي چهارگانه (سرد، گرم، خشك و مرطوب يا دم، صفرا، بلغم و سودا) باور دارند. معمولاً طب سنتي يا طب مبتني بر مزاج و خلط‌هاي چهارگانه را مترادف «طب اسلامي» مي‌دانند؛ در حالي كه اين نوع از طب، ريشه در يونان باستان و پيش از اسلام دارد. در برخي كشورها همچون هند و بنگلادش كه هنوز اين گونه از طب در بعضي مدارس سنتي و حاشيه‌اي آموزش داده مي‌شود، با عنوان «طب يوناني» شناخته مي‌شود. ابن سينا و زكرياي رازي نيز در نوشته هايشان توضيح داده‌اند كه منبع اصلي آموخته‌هايشان كتاب‌هاي جالينوس و بقراط بوده است. در واقع اين طب يوناني-جالينوسي بوده است كه در دوران تمدن اسلامي توسط ابن سينا، جرجاني، اهوازي و ديگران توسعه داده شد
هومئوپاتي